Mol mir mol e Männli – das Buch
De Jeannot als große Zeichner mit Witz un Herz. Was cha de Chlei Wisetäler un Schopfemer Künschtler Jeannot Weißenberger eim nit e Lächle in s Gsicht zaubere, e Schmunzle, e großi Freud!
Mit siine Zeichnige, Skizze un Illuschtrazione glingt em öbbis, was für dä, wo si aluegt, e Glücksfall isch. De Jeannot luegt eim mit siine Bilder direkt in d Auge, haltet e Schwätzli mit eim. Am liebschte tät mer so glii mit siine Figure ummechäschperle, ummehample un mit ne fiire. Jo, e Huffe vo däne sympathische Zitgnosse, wo wie us em eigne Läbe ussegumpt sin, tät mer am liebschte grad in d Ärm neh un verschmutze. „Mol mir mol e Männli!“ Des isch e Spruch, wo de Jeannot gwiß ä mänggis Mol vortrait kriegt hät, vor de Fasnacht, vor eme Firmejubiläum, vor eme Familiefescht. „Du chasch es doch!“ Un so eifach, direkt un mögig wie de Spruch, sin im Jeannot siini Charakter, won er uf s Blatt bringt.
Mer mag si, au wenn si noo so ne Flunsch ziehn, de Lätsch un d Fägge hängge lön un in d Welt luege wie sibe Tag Regepflädder. Si ghöre eifach zue uns, so wie de großi Menschefründ Jeannot si zeichnet. Un so, wie de Titel vo dem Buech, „Mol mir mol e Männli“, wo so eifach däher chunnt, aber ganz kunschtvoll isch mit siine Gliichkläng vo unterschidliche
Wörter un em Stabreim, so sin au d Bilder. Mit em Eifache, mit em Männlimoole hät jedis Chind emool agfange. Im Vereinfache ufs Wesentlichi choo, des isch e großi Kunscht. S Eifachi anekriege, des isch grad gar nit eifach. Bim Jeannot siine Zeichnige weisch glii, um was es goht. De bruuchsch nit lang hirne. D Idee gumpt di grad aa. Er, wo jo als die ältri Hälfti vom alemannische Liedermacherduo „D Knaschtbrüeder“ de Lüt in de Heimet soviil Spaß macht, er holt siini Sujets wie au siini Männli un Wiibli us em Alltag. Er findet des, was em all Tag vor d Schueh keit, wenn er dur d Stadt schlurbt, vom Chnascht-Atelier in Tessi oder in s Roothus; wenn er in Sitzige mueß hocke oder im e Stammtischgschwätz zueloose tuet. Schnell wirft er si Idee uf s Papiir, si Handwerch beherrscht er wie chuum ein, un um s Ummeluege isch us re Skizze e Illuschtrazion worde. Un wenn e Sprüchli däzue mueß, däno am liebschte churz un bündig un mit beschtem alemannische Hintersinn.
Also, liebi Lüttli. Im Jeannot siini Bilder aluege, isch tausigmool besser un gsünder, as wie zum Dokter goh. Wie hät s de Gerhard Jung, mi Vatter,gsait: „Dreimol täglich gmüetlich schmunzle, hilft gege alli Herzwandrunzle.“
Markus Manfred Jung